|
|
Nazwa Rasy:
Shih Tzu (208)
Kraj pochodzenia: Tybet (Wielka Brytania)
SHIH TZU
Cieszy się reputacją najsympatyczniejszego z psów pochodzących z Tybetu. Jest bardzo przywiązany do swego pana, potrzebuje jego obecności, a także dowodów jego uczucia. Zachowuje jednak pewną niezależność. Na ogół bywa towarzyszem wiernym i posłusznym, z wyjątkiem sytuacji, gdy coś innego przyjdzie mu do głowy. Jeśli uzna, że ma coś ważnego do załatwienia, wówczas, nie chcąc demonstracyjnie okazywać nieposłuszeństwa, udaje głuchego lub też sprawia wrażenie, że nie zrozumiał komendy.
Jednym z sekretów znakomitej więzi, jaka łączy shih tzu z jego panem, są chwile poświęcone toalecie – bez wątpienia przyjemne dla obu stron, o ile pan znajdzie w nich okazję do dzielenia czułości. Nie powinien traktować tych zabiegów jako uciążliwego obowiązku, a raczej jako ceremoniał – przerwę w codziennych zajęciach, w czasie której zapomni o wszelkich troskach i całym sercem poświęci się swojemu shih tzu. Pies też polubi szczotkowanie, oznaczające kontakt z panem i gwarantujące, że uwaga bliskiej osoby będzie w tym czasie skupiona wyłącznie na nim.
Jakkolwiek szczenięciu nie są jeszcze potrzebne seanse pielęgnacyjne, rozsądnie jest zacząć je wcześnie, by przyzwyczaić młodego psa do manipulowania przy nim. Jest to także najbardziej naturalny ze sposobów, by uczynić swego ulubieńca posłusznym i cierpliwym.
Przez większość czasu jest najszczęśliwszy, mogąc spokojnie przesiadywać u boku swego pana. Często zapomina się o jego obecności, taki potrafi być cichy i spokojny. Ale, choć nie jest hałaśliwy z natury, zdarzy mu się szczeknąć, gdy jest zaskoczony, niepokojony czy podekscytowany.
Trzeba podkreślić, że jego pan musi mu poświęcać dużo czasu. Nie zapominajmy o tym, że jest to pies do towarzystwa. Bardziej predysponowany do życia w salonach i leżenia na kanapie, niż do korzystania z uroków wsi, potrafi się jednak przystosować do aktywnych zajęć swego pana. Ze wszystkich członków rodziny to on będzie najbardziej zachwycony, gdy w perspektywie rysuje się spacer do lasu lub przejażdżka samochodem. Jedwabista szata nie przeszkadza mu w buszowaniu po ogrodzie, tylko potem trudno ją doprowadzić do ładu.
Jego adaptacja do nowego środowiska nie stanowi żadnego problemu. Wszędzie będzie się czuł dobrze. Podobnie jest ze stosunkiem do ludzi i zwierząt. Jeżeli zostanie dobrze wychowany, jego postawa wobec dzieci i innych psów jest poprawna (pod warunkiem że nie okażą się dokuczliwe). W domu zarówno psy, jak i koty znajdą w nim doskonałego kompana.
DOWÓD OSOBISTY
Na podstawie wzorca
Grupa: IX (psy do towarzystwa)
Wzrost: 23-27 cm (z tolerancją 1 cm mniej lub więcej)
Waga: 4,5-8 kg
Głowa: szeroka i okrągła, bujny włos opada na oczy; wąsy i broda obficie owłosione; szyja proporcjonalna, wdzięcznie wygięta, wystarczająco długa, by pies dumnie nosił głowę; uszy duże, opadające, z długim włosem, tak bogatym, że wydają się tworzyć całość z szatą okalającą szyję.
Tułów: długość psa jest większa niż jego wysokość w kłębie, grzbiet prosty, lędźwie solidne, klatka piersiowa szeroka; kończyny przednie krótkie i muskularne, możliwie jak najbardziej proste.
Ogon: w kształcie pióropusza, osadzony wysoko i noszony wesoło.
Szata: długa i gęsta, niekręcona. Akceptowana jest szata lekko falista.
Umaszczenie: wszystkie kolory są dopuszczalne, ale biała gwiazdka na kufie i biały koniec ogona są bardzo cenione.
|
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz